Neden bilmiyorum ama bu sabah içimde huzur ve keyif var.
Demiştim ya geçende, değer verdiğiniz insanlardan beklenti içerisine girmediğinizde daha mutlu oluyorsunuz diye.
Onunla alakalı sanırım. Bizi üzen insanlara bize üzme hakkını da biz kendimiz veriyoruz.
Yani karşımdaki kişiye o değeri veren benim.
O anlamı yükleyen de benim.
Sonra kendi kendine kafada saçma sapan beklentiler kuranda benim.
Dolayısıyla ne yapıyorsam kendi kendime yapıyorum.
Çözüm olarak; karşındaki kişiye verdiğin o değeri aldığın zaman karşına koskoca bir sıfır çıkıyor.
O verdiğin değeri geri alabildiğin zaman her şey yoluna giriyor.
Ne keyfin kaçıyor, ne stres yaşıyorsun.
Ne de, niçin bana bunu dedi? Bana niye öyle davrandı da böyle davranmadı? diye triplere giriyorsun.
Velhasıl iş kendimizde bitiyor.
Kimseyi suçlamamak lazım.
Bir de insanın maddi ve manevi olarak her anlamda kendi kendine yetebilmesi, kimseye ihtiyacı olmaması çok güzel bir duygu.
Bir dostum sağ olsun bana dm den yazmış akrabaların ailen falan okur yazılarını diye beni düşünmüş sağ olsun.
Umurumda da değil açıkçası kimsenin bana faydası yok.
Ben kendi ayakları üzerinde duran yaşayan bir adamım.
Kimseye minnetim yok.
Bir ablam, bir de abim benim için önemlidir gerisi yalan dolan.
Neyse bu sabahta gevezelik yaptığıma göre antrenmana gidebilirim. Video çekeceğim YouTube’a yüklerim sonra..
İlk yorum yapan siz olun